অনিকা মহেশ্বৰী/ নতুন দিল্লী
যোৱা কেইটামান দশকত বলীউডৰ জনপ্ৰিয়তা যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে আৰু ই সমগ্ৰ বিশ্বৰ চলচ্চিত্ৰপ্ৰেমীৰ হৃদয়ত স্থান দখল কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। ভাৰতীয় ছবি জগতৰ এই সফলতা উদযাপনৰ বাবে প্ৰতি বছৰে ২৪ ছেপ্টেম্বৰত বিশ্ব বলীউড দিৱস পালন কৰা হয়।
কিন্তু আপুনি যদি ডাঙৰ পৰ্দাৰ আঁৰৰ বাস্তৱ জীৱনৰ সৈতে চিনাকি হ’ব বিচাৰে তেন্তে বলীউদৰ এই ছবিসমূহ এবাৰ হ'লেও নিশ্চয় উপভোগ কৰা উচিত, যিবোৰে ভাৰতীয় চিনেমা জগতৰ বাস্তৱতাক স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ কৰিছে।
চিনেমা চিনেমা (১৯৭৯)
১৯৭৯ চনত নিৰ্মিত "চিনেমা চিনেমা" হৈছে কৃষ্ণ শ্বাহৰ ৰচনা আৰু পৰিচালিত ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ জগতৰ এখন অৰ্ধ তথ্যচিত্ৰ। এইখন আছিল শ্বাহৰ বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ ছবি পৰিচালক হিচাপে 'শালিমাৰ'ৰ পিছত চতুৰ্থখন ছবি। পৰিচালক কৃষ্ণ শ্বাহে সমগ্ৰ বিশ্বৰ চলচ্চিত্ৰ আৰ্কাইভত দুবছৰীয়া গৱেষণাৰ অন্তত ভাৰতীয় চিনেমা সম্পৰ্কীয় এই মনোমোহা তথ্যচিত্ৰখন নিৰ্মাণ কৰিছিল।
ইয়াত ২০ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ পৰা ১৯৭০ চনলৈকে ছবিসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে, যিয়ে চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণৰ বিভিন্ন বিদ্যালয় আৰু শিল্পৰূপৰ ঐতিহাসিক অগ্ৰগতিক প্ৰতিফলিত কৰে।
গুড্ডি ১৯৭১
১৯৭১ চনত নিৰ্মিত হিন্দী ভাষাৰ এখন ছবি গুড্ডি। এই ছবিখন পিছলৈ চিনেমা পাইতিয়াম নামৰ এখন তামিল ছবিলৈ পৰিণত হয় যাৰ মুখ্য অভিনেতা আছিল কমল হাছান আৰু জয়চিত্ৰ। এই ছবিখনত ডাঙৰ পৰ্দাৰ আঁৰৰ সত্যক চৰ্চালৈ অনা হৈছে এগৰাকী ছাত্ৰীৰ সন্মুখত যিয়ে ছবিৰ প্ৰতি ইমানেই প্ৰেমত পৰে যে আচল আৰু নকল জীৱনৰ পাৰ্থক্য পাহৰি যায়।
গুড্ডি (জয়া ভাদুৰী) এগৰাকী চঞ্চল আৰু নিৰ্বিকাৰ ছাত্ৰী, যিয়ে পিতৃ (এ কে হাংগল), ভাতৃ আৰু ভনীয়েক (সুমিতা সন্যাল)ৰ সৈতে থাকে। তেওঁ ডাঙৰ পৰ্দাত দেখি থকা চলচ্চিত্ৰ অভিনেতা ধৰ্মেন্দ্ৰৰ প্ৰেমত পৰে। বম্বেলৈ নোযোৱালৈকে এই বিষয়ে কোনেও গম নাপায়, য'ত তেওঁৰ ভনীয়েকৰ ভায়েক নবীন (সমিত ভাঞ্জা) গুড্ডিৰ প্ৰেমত পৰে। তেতিয়া গুডীয়ে নবীনক ধৰ্মেন্দ্ৰৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমৰ কথা জানিবলৈ দিয়ে।
তেওঁৰ মৰম জয় কৰিবলৈ নবীনে ধৰ্মেন্দ্ৰৰ লগত চিনাকি ককাক (উৎপল দত্ত)ৰ সহায় লয়। তেওঁলোকৰ সহায়ত সকলোৱে গুড্ডীক বাস্তৱ জগত আৰু চলচ্চিত্ৰ জগতৰ মাজৰ পাৰ্থক্য বুজাই দিয়ে। তাৰ পিছত গুড্ডীয়ে নবীনৰ সৈতে বিয়াত বহিবলৈ সন্মত হয়।
হিৰো হিৰালাল ১৯৮৮
হিৰো হিৰালাল হৈছে ১৯৮৮ চনত কেতন মেহতাই পৰিচালনা কৰা এক জনপ্ৰিয় ভাৰতীয় ছবি, য'ত নাছিৰুদ্দিন শ্বাহ আৰু সঞ্জনা কাপুৰে মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছে। এইখন এগৰাকী অটোৰিক্সা চালকৰ প্ৰেমত পৰা এগৰাকী চিনেমা অভিনেত্ৰীক লৈ নিৰ্মিত ছবি। ছবিখনত মুখ্য অভিনেতা আৰু সহযোগী চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল ছাইদ জাফ্ৰি আৰু সতীশ শ্বাহে।
নাছিৰুদ্দিন শ্বাহে নায়ক হিৰালালৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছে, যিজন হায়দৰাবাদী অটোৰিক্সা চালকজনে বলীউডৰ এগৰাকী উদীয়মান তাৰকা ৰূপা (সঞ্জনা কাপুৰ)ক লগ পায় আৰু তেওঁৰ ট্যুৰ গাইড হয়। ইয়াৰ পিছতে দুয়ো প্ৰেমত পৰে।
ৰূপাই কামৰ বাবে পুনৰ বম্বেলৈ যাব লগা হয়। প্ৰিয়জনৰ বাবে হাহাকাৰ কৰি নায়কে তেওঁক খেদি ফুৰে আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালৰ সদস্যক লগ পায়। পৰিয়ালৰ লোকে হিৰালালক পোনপটীয়াকৈ অপছন্দ কৰে। ৰূপাৰ পৰিয়ালে হিৰালালৰ প্ৰেমৰ কথা পাহৰি নিজৰ কেৰিয়াৰত আগবাঢ়ি যাবলৈ কয়। পৰিয়ালৰ হেঁচাত ৰূপাই নিজৰ প্ৰেম পৰিত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য হয়, যাৰ ফলত হিৰালাল ডিপ্ৰেছনত গৈ আত্মহত্যাৰ চেষ্টা কৰে। তেওঁক সময়মতে ৰক্ষা কৰে ৰাণী সীতাৰা দেৱী (দীপা সাহি)। হিৰালাল আকৌ এবাৰ ৰক্ষা পৰে আৰু সেই সময়তে ৰূপাই নিজৰ প্ৰেম ঘুৰাই পাবলৈ শেষ মুহূৰ্তত হিৰালালৰ কাষত উপস্থিত হয়।
ম্যে মাধুৰী দীক্ষিত বননা চাহটী হ্যু (২০০৩)
চন্দন অৰোৰাৰ পৰিচালিত আৰু ৰাম গোপাল বৰ্মাৰ প্ৰযোজনাত ২০০৩ চনত নিৰ্মিত ভাৰতীয় হিন্দী ভাষাৰ কমেডী-নাট্য ছবি ম্যে মাধুৰী দীক্ষিত বননা চাহটী হ্যু। বলীউডৰ প্ৰখ্যাত অভিনেত্ৰী মাধুৰী দীক্ষিতৰ ডাঙৰ অনুৰাগী এগৰাকী দুখীয়া, অশিক্ষিত মহিলা (অন্তৰা মালি)ক কেন্দ্ৰ কৰি কাহিনীটো সৃষ্টি কৰা হৈছিল।
বলীউড চলচ্চিত্ৰ খোজ দিয়াৰ প্ৰয়াস কৰি তেওঁ নতুন মাধুৰী দীক্ষিত হোৱাৰ সপোন দেখিছিল। ভাৰতৰ মুম্বাইত ছবিখনৰ দৃশ্যগ্ৰহণ কৰা হৈছিল। মুক্তিৰ লগে লগে ছবিখনে দৰ্শকৰ সমাদৰ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয় আৰু সমালোচকসকলে ছবিখনৰ পৰিচালনাক ভূয়সী প্ৰশংসা কৰে।
স্বৰ্গ (১৯৯০)
স্বৰ্গ ছবিখন ১৯৯০ চনত ডেভিদ ধাৱনৰ পৰিচালনাত নিৰ্মিত ভাৰতীয় হিন্দী ভাষাৰ এখন নাট্য চলচ্চিত্ৰ। ইয়াত ৰাজেশ খান্না, গোবিন্দ, জুহি চাওলা, মাধৱীয়ে মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছে।
১৯৯১ চনত বেগুনা, ঘৰ পৰিয়াল আৰু 'ৰুপিয়া দশ কৌৰ'ৰ দৰে ছবিৰ পিছত ৰাজেশ খান্নাৰ চতুৰ্থ আৰু অন্তিমখন হিট ছবি আছিল স্বৰ্গ।
১৯৬৭ চনত অশোক কুমাৰ অভিনীত মেহেৰবান ছবিখনৰ আধাৰত নিৰ্মিত এই ছবিখন নিজেই ১৯৬০ চনৰ তামিল ছবি পদিক্কাধা মেধাইৰ পুনৰ্নিৰ্মাণ আছিল, যিখন ছবি আছিল পাছলৈ ১৯৫৩ চনৰ বাংলা ছবি জোগ ব্যুগৰ পুনৰ্নিৰ্মাণ। আশাপূৰ্ণা দেৱীৰ একে নামৰ উপন্যাসৰ আধাৰত ৰচনা কৰা হৈছে।
স্বৰ্গক তেলেগু ভাষাত ইন্দ্ৰ ভৱনম, উড়িয়া ভাষাত ভাই হেলা ভাগৰী, বাংলা ভাষাত আন্নাদাতা আৰু নেপালী ভাষাত ইজ্জাতদাৰ, বাংলাদেশত দুবাৰকৈ স্নেহেৰ প্ৰতিধন আৰু কে আপন কে প’ৰ (২০১১) ৱাছ হিচাপে পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল।
উল্লেখ্য যে, ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগৰ আৰম্ভণি হৈছিল ১৯০০ চনৰ আৰম্ভণিতে, ঠিক যিদৰে হলিউডত নিৰৱ চলচ্চিত্ৰৰ আৰম্ভ হৈছিল। বৰ্তমান মুম্বাই নামেৰে পৰিচিত বম্বে চহৰত বম্বে টকীজ নামেৰে আৰম্ভ হৈছিল টকিং ছবি। ১৯৩০ চনত বম্বে টকিজৰ লগে লগে এই উদ্যোগটো দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে।
১৯৭০ চনত ভাৰতৰ চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগে বলীউড নাম লাভ কৰে, যিটো বম্বে আৰু হলিউড শব্দ দুটাৰ সংমিশ্ৰণ। বলীউডে একবিংশ শতিকালৈ আগবাঢ়ি যোৱাৰ লগে লগে ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগে প্ৰতি বছৰে ১০০০ৰো অধিক ছবি নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এই ছবিসমূহ সমগ্ৰ বিশ্বতে ৩ বিলিয়ন দৰ্শকে চায়।
