শিশুসকলক সকলো ধৰ্মৰ জ্ঞান আহৰণ কৰিব দিব লাগে; এই আহ্বান জনাইছে দেশৰ প্ৰখ্যাত অভিনেতা আদিল হুছেইনে। আৱাজ দ্য ভইচৰ সৈতে হোৱা এক আছুতীয়া সাক্ষাৎকাৰত হুছেইনে কয় যে ধৰ্ম হৈছে মানুহৰ একান্ত ব্যক্তিগত বিষয়। হিন্দু ঘৰ এখনত জন্ম হ'লেই যে হিন্দু হৈ যাব বা মুছলমানৰ ঘৰত জন্মগ্ৰহণ কৰিলেই যে মুছলমান হ'ব তেনে কোনো কথা নহয়। হিন্দুত্ববাদৰ যিবোৰ একেবাৰে উপৰখাপৰ মূল্যবোধ, সেইবোৰ মানি চলিলেহে হিন্দু। মুছলমানৰ ক্ষেত্ৰতো একেই।
তেওঁ কয়; "মই ভাবো স্কুলত যিদৰে আমি বিষয় এটা বাচি লওঁ, তেনেদৰে ল'ৰা-ছোৱালীক সকলো ধৰ্মগ্ৰন্থ পঢ়াৰ সুযোগ দিব লাগে। তুমি কোৰান, গীতা, বাইবেল সকলো পঢ়া। তাৰপিছত বাছি লোৱা যে তুমি কি ধৰ্ম মানি চলিবা। মই মোৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ লগত যিটো সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিম, তাৰ ওপৰত কথা কোৱাৰ কাৰো অধিকাৰ নাই। মোৰ দেউতাৰো নাই, সমাজৰো নাই, চৰকাৰৰো নাই। মই কি ধৰ্ম মানি চলিম, তাত কাৰো মাত মতাৰ অধিকাৰ নাই।"
উল্লেখ্য যে, এজন নিখুঁত থিয়েটাৰ শিল্পী, নেশ্যনেল স্কুল অৱ ড্ৰামাৰ ফেকাল্টী, আৰু এতিয়া বলীউডৰ লগতে হলিউডৰ চিনেমাৰ বহু সমাদৃত অভিনেতা আদিল হুছেইন হৈছে অসম তথা সমগ্ৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ বাবে গৌৰৱৰ নাম। তেওঁৰ কৃতিত্বসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম হৈছে দুটাকৈ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা, এটা নৰৱেৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা, ব্ৰিটেইনত শ্বেক্সপীয়েৰৰ অথেলোঃ এ প্লে ইন ব্লেক এণ্ড হোৱাইট (Othello: A Play in Black and White) আৰু গুডবাই ডেছডেমোনা (Goodbye Desdemona) মঞ্চস্থ কৰা আদি।
হিন্দী, অসমীয়া, বাংলা, তামিল, মাৰাঠী, মালয়ালম, নৰৱেজিয়ান, ফৰাচী আৰু মূলসুঁতিৰ হলিউডৰ ছবি যেনে The Reluctant Fundamentalist আৰু Life of Piত অভিনয়েৰে তেওঁ অজস্ৰজনৰ হৃদয় জয় কৰিছে। পশ্চিম অসমৰ গোৱালপাৰা জিলাৰ এটা অসমীয়া মুছলমান পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰা আদিল হুছেইন হৈছে সাৰ্বজনীনতা, সৰ্বধৰ্ম সমাভৱ আৰু বাসুদেৱ কুট্টুম্বকমৰ দৰে পৰম্পৰাগত ভাৰতীয় মূল্যবোধৰ প্ৰতি দৃঢ় বিশ্বাসী এজন ব্যক্তি।
উত্তৰ: অসমীয়া নতুন ছবি বা 'ৰঘুপতি' মই এতিয়ালৈ চোৱা নাই। 'ডঃ বেজবৰুৱা' ছবিখন মই নিপন দাই কৰা কাৰণে কৰিলোঁ। ভাল দিন অহা বুলি মই তেতিয়া কম যেতিয়া কলাসন্মতভাৱে এখন চিনেমা ভাল হয়। ৰিমা দাসৰ 'তৰা'ছ হাছবেণ্ড' নামৰ ছবিখন খুব ভাল হৈছে। সেই চিনেমাখন অসমীয়া ছবিজগতৰ এখন শ্ৰেষ্ঠ ছবি। এতিয়া ছবি এখন মই কি চাই ভাল বুলি কম ? ব্যৱসায় নে কলা?
প্ৰশ্ন: ধৰ্মক আদিল হুছেইনে কিদৰে গ্ৰহণ কৰে ?
উত্তৰ: মই ভাবো ধৰ্ম এটা একান্ত ব্যক্তিগত বিষয়। মই ক'ব বিচাৰো যে কোনোবাই হিন্দু ঘৰ এখনত জন্ম লৈও হিন্দু হ'ব নোৱাৰে বা মুছলমানৰ ঘৰত জন্ম ল'লেও মুছলমান হৈ যাব নোৱাৰে। হিন্দুত্ববাদৰ যিবোৰ একেবাৰে উপৰখাপৰ মূল্যবোধ, সেইবোৰ মানি চলা লোককহে মই প্ৰকৃত হিন্দু বুলি কম। মুছলমানৰ ক্ষেত্ৰতো একেই। দৰাচলতে অমি আগতে হিন্দু আছিলোঁ। আমাৰ ভাৰতবৰ্ষৰ সভ্যতা হৈছে দহ হাজাৰ বছৰ পুৰণি। আমাৰ পূৰ্বপুৰুষে ইছলাম ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিছিল সেইটো বেলেগ কথা। মই যদি দেউতাৰ কথা নুশুনি অভিনেতা হ'ব পাৰোঁ, পূৰ্বপুৰুষৰ কথা কিয় মানি চলিম। মই ভাবো স্কুলত যিদৰে আমি বিষয় এটা বাচি লওঁ, তেনেদৰে ল'ৰা-ছোৱালীক সকলো ধৰ্মগ্ৰন্থ পঢ়াৰ সুযোগ দিব লাগে। তুমি কোৰআন, গীতা, বাইবেল সকলো পঢ়া। তাৰপিছত বাছি লোৱা যে তুমি কি ধৰ্ম মানি চলিবা। মই মোৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ লগত যিটো সম্পৰ্ক সৃষ্টি কৰিম, তাৰ ওপৰত কথা কোৱাৰ কাৰো অধিকাৰ নাই। মোৰ দেউতাৰো নাই, সমাজৰো নাই, চৰকাৰৰো নাই। মই কি ধৰ্ম মানি চলিম, তাত কাৰো মাত মতাৰ অধিকাৰ নাই।
মোহময়ী অভিনেত্ৰী মনিষা কৈৰালাৰ সৈতে আদিল হুছেইন
প্ৰশ্ন: অসমক পূৰ্বৰে পৰা শংকৰ আজানৰ দেশ বুলি কোৱা হয়, বৰ্তমান বহু ক্ষেত্ৰত কিন্তু বিভেদ দেখা যায়, আপুনি কেতিয়াবা এনেকুৱা ঘটনাৰ সাক্ষী হৈছে নেকি ?
উত্তৰ: মই ব্যক্তিগতভাৱে ক'তো এনেধৰণৰ ঘটনাৰ মুখামুখি হোৱা নাই। সাধাৰণতে যাৰদ্বাৰা এনেকুৱা ঘটনা সংঘটিত কৰা হয়, তেওঁলোকক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এই মানুহখিনিৰ পঢ়া-শুনা কম। যিসকলে ব্যৱহাৰ কৰে তেওঁলোক অত্যন্ত বুদ্ধিমান। ধৰ্মৰ ভিত্তিত কাজিয়াৰ সৃষ্টি কৰা সকলে ধৰ্মটোক ভালদৰে নাজানেই বা মানিও নচলে। কিন্তু ধৰ্মটোক ব্যৱহাৰ কৰি তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত উলিয়াই আছে। মই গোটেই ভাৰতবৰ্ষত বাইক লৈ দুই বছৰ ঘূৰিছোঁ। গাঁৱে গাঁৱে গৈছোঁ, কেতিয়াও মই এনে ঘটনাৰ সন্মুখীন হোৱা নাই। য'ত এঘৰো মুছলমান মানুহ নাই, তেনে ঠাইতো মই ধুনীয়াকৈ থাকি আহিছোঁ।
যেতিয়াই মই ধৰ্মৰ কাজিয়া হোৱা শুনো, এই সকলোবোৰ কাজিয়া ৰাজনীতিৰ বাবেই হয়। আৰিফুল তোমাৰ নামটো মুছলমান নাম নহয়, তোমাৰ নামটো আৰবী ভাষাৰ নামহে হয়। পৃথিৱীত বহু আৰৱী কোৱা মানুহ আছে, যিসকল মুছলমান নহয়। মোৰ নামটো আদিল হুছেইন শুনাৰ লগে লগে মানুহে ধাৰণা কৰি লয় যে মই মুছলমান। আৰৱী হৈছে এটা ভাষা, ইছলাম হৈছে ধৰ্ম। ভাষাৰ লগত ধৰ্মৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই। এতিয়া যদি হজৰত মহম্মদ(ছ:) নৰৱে'ত জন্মগ্ৰহণ কৰিলেহেঁতেন তেতিয়া তেওঁ নৰৱিজেন হ'লহেঁতেন। সেয়েহে, যিবোৰ ধৰ্মীয় সংঘাত হয়, সকলোবোৰ ৰাজনীতি বা ক্ষমতাৰ কাৰণেই হয় বুলি মই ভাবোঁ।
