লাইক আহমেদ (বাওঁফালে) আৰু হিন্দু কাৰিকৰে আটকধুনীয়াকৈ সজোৱা দিল্লীৰ ওখলাৰ আল নূৰ মছজিদ (সেউজীয়া মছজিদ)ৰ দৃশ্য
মালিক আছঘৰ হাচমী / নতুন দিল্লী
দেশৰ ক’ৰবাত যেতিয়াই সাম্প্ৰদায়িক উত্তেজনাৰ জুই জ্বলি উঠে, তেতিয়াই একেখন ভাৰত ভূমিৰ পৰাই গংগা-জামুনি সংস্কৃতিৰ শীতল বতাহজাকে এক নতুন উদাহৰণ হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে। এই উদাহৰণবোৰে প্ৰমাণ কৰে যে ভাতৃত্ববোধৰ সুগন্ধি ভাৰতৰ মাটিত গভীৰভাৱে শিপাই আছে, যাক কোনেও কেতিয়াও উভালি পেলাব নোৱাৰে। তেনে এটা উদাহৰণ দিল্লীৰ ওখলা অঞ্চলত অৱস্থিত আল নূৰ মছজিদ (সেউজীয়া মছজিদ)ৰ শেহতীয়া পুনৰ্নিৰ্মাণৰ কামৰ সৈতে জড়িত।
দিল্লীৰ বাটলা হাউচ অঞ্চলৰ নাফিছ ৰোডত অৱস্থিত এই মছজিদটো প্ৰায় ৩২-৩৩ বছৰ পূৰ্বে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। এই মছজিদটো আৰম্ভণিৰে পৰাই অঞ্চলটোৰ জনসাধাৰণৰ বাবে ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ আহিছে।
বৰ্তমান মছজিদ সমিতিৰ মুৰব্বী লাইক আহমেদে কয় যে মছজিদৰ মাটি এছ এ খানে তেওঁলোকক দান কৰিছিল। মছজিদ স্থাপনৰ সময়ত গঠন হোৱা কমিটীত লাইক আহমেদ নিজেও অন্তৰ্ভুক্ত হৈ আছিল। আজি এই মছজিদটো আকৌ এবাৰ বাতৰিৰ শিৰোনামলৈ আহিছে। কাৰণ ইয়াৰ মেৰামতি আৰু কাৰুকাৰ্য্য অতি বৃহত্।
হিন্দু কাৰিকৰে আটকধুনীয়াকৈ সজোৱা দিল্লীৰ ওখলাৰ আল নূৰ মছজিদ (সেউজীয়া মছজিদ)ৰ বাহিৰৰ এক দৃশ্য
আটাইতকৈ বিশেষ কথাটো হ’ল এই মছজিদৰ পুনৰ নিৰ্মাণৰ কাম হিন্দু কাৰিকৰ বিবেক ছৌৰাচিয়া আৰু তেওঁৰ দলটোৱে কৰিছে। বিবেক ছৌৰাচিয়া মূলতঃ ৰাজস্থানৰ, আৰু তেওঁ উত্তৰ প্ৰদেশৰ বুলণ্ডশ্বাৰ আৰু মেৰুটৰ বহু মছজিদ, মন্দিৰ আৰু ঐতিহাসিক অট্টালিকাৰ মেৰামতি আৰু নিৰ্মাণত গুৰুত্বপূৰ্ণ অৰিহণা যোগাইছে। যেতিয়া সেউজীয়া মছজিদটো সংস্কাৰ কৰাৰ ধাৰণা আহিল, তেতিয়া তেওঁক বহু অনুসন্ধানৰ অন্তত নিৰ্বাচিত কৰা হ’ল।
উল্লেখ্য যে, প্ৰায় দুবছৰ পূৰ্বে মছজিদৰ ভিতৰ আৰু বাহিৰৰ অংশ সৌন্দৰ্য্যবৰ্ধন কৰি সুবিধাজনক কৰি তোলাৰ পৰিকল্পনা কৰা হৈছিল। ইয়াৰ বাবে প্ৰথমে কাৰিকৰসকলৰ সন্ধান কৰা হয়, তাৰ পিছত বিবেক ছৌৰাচিয়াৰ সৈতে যোগাযোগ কৰা হয়। তেওঁৰ কামৰ ভিডিঅ’ দেখা গ’ল আৰু তেওঁৰ কলাত্মক বুজাবুজি বিবেচনা কৰি তেওঁক মছজিদ পুনৰ নিৰ্মাণৰ দায়িত্ব দিয়া হ’ল।
বিবেক আৰু তেওঁৰ দলটোৱে সম্পূৰ্ণ এঘাৰ মাহ মছজিদটোৰ কাম কৰিছিল। মছজিদটোত শিল খোদিত ডিজাইন আৰু স্থাপত্যৰ মাজত আধুনিকতা আৰু পৰম্পৰাৰ সুন্দৰ সংমিশ্ৰণ ঘটিছে। তেওঁলোকে ব্যৱহাৰ কৰা সামগ্ৰী আৰু কৌশলৰ ফলত মছজিদৰ বেৰত এনেদৰে শিল স্থাপন কৰা হৈছে যে ইয়াৰ গভীৰতা আৰু ঘনত্বলৈ চাই বাহিৰৰ মানুহে ইয়াক পুনৰ্গঠন বুলি অনুমান কৰিব নোৱাৰে।
হিন্দু কাৰিকৰে আটকধুনীয়াকৈ সজোৱা দিল্লীৰ ওখলাৰ আল নূৰ মছজিদ (সেউজীয়া মছজিদ)ৰ এক দৃশ্য
মছজিদ সমিতিৰ মতে বিবেক চৌৰাছিয়াই এই কাম কেৱল ব্যৱসায়িক প্ৰকল্প হিচাপেই নহয়, ধৰ্মীয় আৰু আৱেগিক কৰ্তব্য হিচাপেহে কৰিছিল। নিৰ্মাণৰ পিছত যেতিয়া সমগ্ৰ হিচাপটো কৰা হ’ল, তেতিয়া দেখা গ’ল যে ব্যয় নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণতকৈ বহু বেছি। কিন্তু বিবেকে অতিৰিক্ত ধন ল’বলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে। তেওঁ কয়, “এইটো মছজিদৰ কাম, ইবাদৰ কথা, মই কেৱল সেই পৰিমাণৰ ধন ল’ম যিটো পূৰ্বে কৈছিলো।”
এই কথাত আপ্লুত হৈ মছজিদ কমিটীয়ে তেওঁক ১.২৫ লাখ টকাৰ পুৰস্কাৰ প্ৰদান কৰে। কিন্তু এই কামত তেওঁ যি নিষ্ঠা আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিছিল তাৰ তুলনাত এই পৰিমাণ বহুত কম আছিল। আজি যেতিয়া মছজিদৰ নতুন ৰূপ উন্মোচিত হৈছে, তেতিয়া অঞ্চলটোৰ ৰাইজে ইয়াৰ সৌন্দৰ্য্যৰ বৰ্ণনা কৰি কাৰিকৰ ছৌৰাচিয়াক প্ৰশংসাৰে উপচাই পেলাইছে। বিশেষকৈ ফ্ৰন্ট ভিউ আৰু ইণ্টেৰিয়ৰ ডিজাইন ইমানেই ধুনীয়া হৈ পৰিছে যে ইয়াক অঞ্চলটোৰ আটাইতকৈ ধুনীয়া মছজিদ বুলি কোৱা হৈছে।
এই মছজিদটো ওখলাৰ ছানৰাইজ স্কুলৰ সন্মুখত অৱস্থিত আৰু ইয়াৰ নতুন ৰূপটোৱে কাষেৰে যোৱা প্ৰতিজন ব্যক্তিক আকৰ্ষণ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। অৱশ্যে এতিয়া আলোচনা হৈছে এই মছজিদটোক এতিয়াও “সেউজ মছজিদ” বুলি কোৱা হ’বনে? কাৰণ আগতে ইয়াৰ ৰং সেউজীয়া আছিল, যিটো ইয়াৰ নামৰ সৈতে মিল খাইছিল। কিন্তু এতিয়া ইয়াত শিলৰ গ্ৰেণ্ড খোদিত কৰা হৈছে আৰু ইয়াৰ ৰূপ সম্পূৰ্ণৰূপে সলনি হৈছে। তথাপিও মানুহে এই নামৰ লগত জড়িত পুৰণি স্মৃতি আৰু পৰিচয়ক পাহৰিব বিচৰা নাই।
হিন্দু কাৰিকৰে আটকধুনীয়াকৈ সজোৱা দিল্লীৰ ওখলাৰ আল নূৰ মছজিদ (সেউজীয়া মছজিদ)ৰ ভিতৰৰ দৃশ্য
এই কাহিনীৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ’ল এই মছজিদটো এতিয়া কেৱল ধৰ্মীয় স্থান নহয়, বৰঞ্চ সামাজিক সম্প্ৰীতি, পাৰস্পৰিক বুজাবুজি আৰু মানৱতাৰ নিদৰ্শন হৈ পৰিছে। মুছলমানৰ মছজিদৰ প্ৰতি হিন্দু কাৰিকৰ বা শিল্পীৰ এই সমৰ্পণ আৰু সততাই দেখুৱাইছে যে মানৱতা ধৰ্ম, জাতি, ভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ উৰ্ধত। এয়াই ভাৰতৰ প্ৰকৃত শক্তি – গংগা-জামুনি সংস্কৃতি।
