মহম্মদ আক্ৰাম / নতুন দিল্লী
একতা, সম্প্ৰীতি আৰু ভাতৃত্ববোধৰ অনুপম নিদৰ্শন দাঙি ধৰি দিল্লীৰ হজৰত নিজামুদ্দিন দৰগাহত প্ৰজ্ঞা আৰু জ্ঞানৰ দেৱী সৰস্বতী পূজা পালন কৰা হয়। ১৩-১৪ শতিকাৰ চুফীসকলৰ দৰগাহত আমিৰ খুছৰোৰ দিনৰে পৰা বসন্ত পঞ্চমী উদযাপন কৰি অহা হৈছে। এইবাৰো হিন্দু আৰু মুছলমান উভয় সম্প্ৰদায়ৰ লোকে নিজামুদ্দিন দৰগাহ পৰিভ্ৰমণ কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰা দেখা যায়। বসন্ত পঞ্চমী উপলক্ষে সকলোৱে হালধীয়া ৰঙৰ সাজ-পোছাক পৰিধান কৰি আহিছিল আৰু দৰগাহখন হালধীয়া ফুলৰ বাগিচাৰ দৰে সৌন্দৰ্যময় আৰু ঐশ্বৰিক সুগন্ধিৰে ভৰি পৰিছিল।
দৰগাদত বসন্ত পঞ্চমীৰ দিনা বিশেষ অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হয়। হজৰত নিজামুদ্দিন আউলিয়া আৰু আমিৰ খুছৰোৰ সমাধিস্থলত মানুহে হালধীয়া ফুল আৰু হালধীয়া চাদৰ আগবঢ়ায়। দিল্লীৰ অন্যতম পূজনীয় আধ্যাত্মিক কেন্দ্ৰ দৰগাহত বহু দশক ধৰি চলি আহিছে এই পৰম্পৰা। আজিৰ দিনটোত পৰম্পৰাগত চুফী কাৱালী অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰা হয়, য'ত গায়কসকলে নেদেখাজনক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়।
উল্লেখ্য যে, মহম্মদ নিজামুদ্দিন আউলিয়া আছিল চিষ্টিয়া ক্ৰমৰ এজন চুফী সন্ত; তেওঁ প্ৰেম, ভাতৃত্ববোধ আৰু মানৱতাৰ প্ৰচাৰ কৰিছিল। ১২২৮ চনত উত্তৰ প্ৰদেশৰ বদৌন জিলাত জন্মগ্ৰহণ কৰা নিজামুদ্দিন আউলিয়া ৰাজস্থানৰ আজমেৰত দৰগাহ থকা খোৱাজা মইনুদ্দিন চুষ্টীৰ শিষ্য হৈছিল। দৰগাহৰ সজ্জাদনাছিন খোৱাজা চৈয়দ মহম্মদ নিজামীয়ে কয় যে হজৰত নিজামুদ্দিন আউলিয়াৰ কোনো সন্তান নাছিল আৰু তেওঁ নিজৰ ভতিজা তাকিউদ্দিনক অতি ভাল পাইছিল। তাকিউদ্দিনৰ আকস্মিক বিয়োগত হজৰত নিজামুদ্দিনৰ হৃদয় ভাঙি পৰে আৰু শোকত বিচলিত হৈ পৰে। এই পৰ্যায়ত তেওঁৰ প্ৰিয় শিষ্য আমিৰ খুছৰোৱে নিজৰ গুৰুজনক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ এক অনন্য উদ্যোগ হাতত লৈছিল।
দৰগাহত এজন যুৱ শিল্পীয়ে গীত পৰিৱেশন কৰিছে
খুছৰোৱে দেখিলে যে কিছুমান মহিলাই হালধীয়া কাপোৰ পিন্ধি মন্দিৰলৈ গৈ আছে। তেওঁ লগতে লক্ষ্য কৰিলে যে সকলোৱে প্ৰসাদ হিচাপে হালধীয়া ফুল কঢ়িয়াই লৈ গৈছে। যেতিয়া তেওঁ মহিলাসকলক ইয়াৰ কাৰণ সুধিলে, তেতিয়া মহিলাসকলে ভগৱানক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ হালধীয়া ফুল আগবঢ়াব বুলি ক’লে। এই কথা শুনি খুছৰোৱে হজৰত নিজামুদ্দিনক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ হালধীয়া কাপোৰ পিন্ধি হালধীয়া সৰিয়হৰ ফুল লৈ তেওঁৰ ওচৰলৈ গ’ল। খুচৰোৱে নিজামুদ্দিনৰ ৰচনা 'সকলা বানা ফুল ৰহি চাৰ্চন...'ৰ সৈতে নৃত্যও কৰিছিল। ইয়াৰ পৰা হজৰত নিজামুদ্দিনে নিজৰ দুখক জয় কৰি সন্মুখত যি দেখিলে সেই কথাত হাঁহি মাৰিলে। ইয়াৰ পৰাই চুফী মন্দিৰত বসন্ত পঞ্চমী উৎসৱৰ উদযাপন আৰম্ভ হয়।
এই দিনটোত দৰগাহৰ চাৰিওফালে হালধীয়া ৰং দেখা যায়, যেনে হালধীয়া ফুল, দৰ্শনাৰ্থীৰ মাজত বিতৰণৰ বাবে সিজোৱা হালধীয়া চাউল তৈয়াৰ কৰা হয়, আৰু হালধীয়া চাদৰ আদি। এই দিনটোত আন দিনত সেউজীয়াৰ বিপৰীতে চুফীসকলৰ সমাধিস্থলত হালধীয়া চাদৰ এখন আগবঢ়োৱা হয়। সজ্জাদনাশীন ছৈয়দ আনীছে কয় যে এই পৰম্পৰা ৭০০ বছৰ আগতে আৰম্ভ হৈছিল আৰু তেতিয়াৰ পৰাই এই উৎসৱ প্ৰতি বছৰে একে ভক্তি আৰু উৎসাহেৰে পালন কৰা হৈছে। এই দিনটোৰ বিশেষত্ব হ'ল হজৰত নিজামুদ্দিনৰ দৰগাহত আয়োজন কৰা "খুচৰো কি বসন্ত" মেহফিল।
এই মেহফিলত ধ্ৰুপদী কাৱালী উপস্থাপন কৰা হয়। চৈয়দ জাফৰ আহমেদ খান, আজম খান, কমল চাবৰি সাৰংগী, আমিন খান, চাকিব খান, মান্নান খানৰ দৰে কাৱালে "খুছৰো কি বসন্ত" মেহফিলত গীত গাই দৰ্শকক মন্ত্ৰমুগ্ধ কৰি তুলে। কাৱাল চাকিব খানে কয় যে এই অনুষ্ঠান প্ৰতি বছৰে বসন্ত পঞ্চমী উপলক্ষে আয়োজন কৰা হয় আৰু এইবাৰ এই অনুষ্ঠানটো আৰু অধিক বিশেষ আছিল কাৰণ আমিৰ খুছৰোৰ দৰবাৰত চুফী কাৱালীক উপস্থাপন কৰাৰ সুযোগ পোৱা গৈছিল।
বসন্ত পঞ্চমী উপলক্ষে নিজামুদ্দিন দৰগাহত মেহফিল
বসন্ত পঞ্চমীৰ এই উৎসৱ কেৱল ধৰ্মীয় অনুষ্ঠান নহয়, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক বাৰ্তাও। এই দিনটোত বিভিন্ন ধৰ্ম আৰু সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে ইয়াত একত্ৰিত হয়, আৰু পাৰস্পৰিক প্ৰেম আৰু ভাতৃত্ববোধৰ বাৰ্তা দিয়ে। প্ৰতি বছৰে বৃহৎ সংখ্যক লোকে দৰগাহলৈ গৈ এক অনন্য ঐক্য, সংহতিৰ ভাৱ অনুভৱ কৰে। সজ্জাদনাশিন খোৱাজা চৈয়দ মহম্মদ নিজামীয়ে কয় যে আজিৰ দিনটোত সকলো ধৰ্মৰ লোকে একত্ৰিত হৈ দৰগাত উপস্থিত থাকে, আৰু ইয়াৰ পৰা দেখা যায় যে আমি সকলোৱে একেজন প্ৰভুৰ পৰা জন্মগ্ৰহণ কৰা মানুহ। এই উৎসৱে ধৰ্মৰ উৰ্ধত গৈ সকলোকে ঐক্য, প্ৰেম, সম্প্ৰীতিৰ বাৰ্তা প্ৰদান কৰে।
হজৰত নিজামুদ্দিন দৰগাহত উদযাপন কৰা চুফী বসন্ত পঞ্চমীয়ে আকৌ এবাৰ প্ৰমাণ কৰিলে যে ভাৰতীয় সংস্কৃতিত গংগা-জামুনি সংস্কৃতিৰ এক আচৰিত সংমিশ্ৰণ আছে। এই অনুষ্ঠানটো কেৱল ধৰ্মীয় উৎসৱ নহয় বৰঞ্চ ই এক সাংস্কৃতিক উদযাপন যিয়ে প্ৰতি বছৰে কেৱল মুছলমানকে নহয়, সকলো সম্প্ৰদায়ক একত্ৰিত কৰি পাৰস্পৰিক ভাতৃত্ববোধৰ বাৰ্তা বিয়পাই দিয়ে।
