মেহফুজ আলম/পাটনা
ইমাম হুছেইনে মধ্য ইৰাকৰ কাৰবালা যুদ্ধৰ সময়ত ভাৰতলৈ অহাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল। ঐতিহাসিক প্ৰমাণে ইয়াক সমৰ্থন কৰে। তেওঁ ইয়াজিদৰ অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিছিল আৰু যেতিয়া ইয়াজিদে যুদ্ধ ঘোষণা কৰিছিল, তেতিয়া ইমাম হুছেইনে তেওঁৰ ৭২ জন পুৰুষ, মহিলা আৰু শিশুৰ সৰু দল এটাৰ সৈতে ভাৰতলৈ যোৱাৰ অনুমতি বিচাৰিছিল। আজি ভাৰতৰ সকলো ধৰ্মৰ লোকে কাৰবালাৰ ট্ৰেজেডীক স্মৰণ কৰি ইমাম হুছেইনক সন্মান জনায়।
বিখ্যাত ছিয়া ধৰ্মীয় পণ্ডিত মৌলানা অমানত হুছেইনে 'আৱাজ দ্য ভইচ'ক জনাইছে যে যুদ্ধৰ ঠিক আগতে ইমাম হুছেইনে ভাৰতলৈ আহিব বিচাৰিছিল। ইমাম হুছেইনৰ লক্ষ্য আছিল মুছলমানসকলক একত্ৰিত কৰা আৰু মানৱতাক প্ৰসাৰ কৰা। তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে মানৱতা ধৰ্মৰ উৰ্ধত। সেয়েহে সকলো ধৰ্মৰ লোকে ইমাম হুছেইনক সন্মান জনাই মহৰমৰ শোভাযাত্ৰাত অংশগ্ৰহণ কৰে।
ইমাম হুছেইনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ বাৰ্তা আছিল নিৰাপত্তা। এজন অত্যাচাৰীৰ বিৰোধিতা কৰি তেওঁ আৰু তেওঁৰ ৭২ জন সংগী কাৰবালাত শ্বহীদ হৈছিল। তেওঁৰ ত্যাগে আমাক অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ আৰু অসহায়ক সমৰ্থন কৰিবলৈ শিকাইছে। মৌলানা আমানত হুছেইনে আলোকপাত কৰে যে বিহাৰ সাম্প্ৰদায়িক সম্প্ৰীতিৰ নিদৰ্শন, বিশেষকৈ আছুৰাৰ সময়ত যেতিয়া সকলো ধৰ্মৰ লোকে মহৰমৰ শোভাযাত্ৰাত অংশগ্ৰহণ কৰে আৰু ভাতৃত্ববোধৰ বাৰ্তা ভাগ-বতৰা কৰে।
শ্ৰীনগৰ চহৰৰ মাজেৰে মহৰমৰ শোভাযাত্ৰা
পাটনাত নবাবৰ সময়ৰ পৰাই ইমাম হুছেইনক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনোৱা হিন্দু, মুছলমান, শিখ, খ্ৰীষ্টানকে ধৰি সকলো ধৰ্মৰ লোকৰ অংশগ্ৰহণেৰে মুহাৰম পালন কৰা হয়। ইমাম হুছেইনৰ বলিদানে আমাক শিকাইছে যে কেতিয়াও অত্যাচাৰৰ আগত শিৰনত নকৰিব, সঠিক সিদ্ধান্ত লব, নিপীড়িতক সমৰ্থন কৰক।
মহৰম ইছলামিক কেলেণ্ডাৰৰ প্ৰথম মাহ আৰু শান্তিৰ মাহ। এই সময়ত মুছলমানসকলে সংঘাতৰ পৰা আঁতৰি থাকে। মহৰমৰ দশম দিনৰ ৰোজা, যাক আছুৰা বুলি কোৱা হয়, ইয়াক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি গণ্য কৰা হয়, ৰমজানৰ ফৰজ ৰোজাৰ পিছতে দ্বিতীয় স্থানত থাকে। বহু মুছলমানে মহৰমৰ নৱম তাৰিখৰ পৰা আৰম্ভ কৰি তিনিদিনীয়া ৰোজা পালন কৰে। এই মাহটোক আল্লাহৰ দয়া আৰু ৰহমতৰ সময় হিচাপে দেখা যায় আৰু অন্যায়ৰ পৰা আঁতৰি থাকিবলৈ বিশেষ সাৱধানতা অৱলম্বন কৰা হয়।
পাটনাত বিভিন্ন ধৰ্মৰ লোকে ইমাম হুছেইনক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়। শোভাযাত্ৰাৰ সময়ত বহু হিন্দু লোকেও যোগদান কৰে আৰু সদিচ্ছা তথা সদ্ভাৱৰ প্ৰচাৰ কৰে। হজৰত আমিৰ মোৱাৱিয়াৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ পুত্ৰ ইয়াজিদ খলিফা হয়। ইমাম হুছেইনৰ বাহিৰে সকলোৱে ইয়াজিদৰ প্ৰতি আনুগত্য প্ৰকাশ কৰিছিল। ইয়াজিদে বিচাৰিছিল যে ইমাম হুছেইনে নিজৰ খিলাফত সুৰক্ষিত কৰাৰ বাবে নিজৰ কৰ্তৃত্বৰ বশৱৰ্তী হওক।
শ্ৰীনগৰৰ ৰাজপথত মহৰমৰ সমদলত অংশ লৈছে একাংশ ছিয়া মুছলমান ব্যক্তিয়ে
কিন্তু ইমাম হুছেইনে ইয়াজিদ খলিফা হোৱাৰ অযোগ্য বুলি জানিছিল আৰু আনুগত্য দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। ইমাম হুছেইনক মানি নল’লে হত্যা কৰাৰ ভাবুকি দিছিল য়াজিদে। ইয়াৰ পিছত ইমাম হুছেইনে নিজৰ অনুগামী আৰু পৰিয়ালৰ সৈতে মদিনাৰ পৰা কাৰবালালৈ যাত্ৰা কৰে।
হজৰত মহম্মদে কৈছিল যে "হুছেইন মোৰ পৰা আৰু মই হুছেইনৰ পৰা" অৰ্থাৎ হুছেইনৰ ভূমিকা নবীৰ ভূমিকাৰ দৰেই আছিল। ইমাম হুছেইনে অত্যাচাৰৰ আগত শিৰনত কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰি বিশ্ববাসীক বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছিল যে মিছাক আশ্ৰয় দিয়াতকৈ সত্যক আঁকোৱালি লওক আৰু নিপীড়িতক সহায় কৰক।
ইমাম হুছেইনে ভাৰতলৈ অহাৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল, যিটো তথ্য কাৰবালাৰ ঐতিহাসিক বৰ্ণনাত পোৱা যায়। এই কাৰণেই হয়তো সকলো ভাৰতীয়ই ইমাম হুছেইনক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনায়। বিভিন্ন ধৰ্মৰ লোকে হুছেইনৰ শ্বহীদ হোৱাৰ স্মৃতি জীয়াই ৰখাত সহায় কৰে। ইমাম হুছেইনৰ চূড়ান্ত কাৰ্য্যৰ তাৎপৰ্য বুজিবলৈ ইমাম হুছেইনৰ জীৱনী পঢ়িবলৈ মানুহক উৎসাহিত কৰে মৌলানা অমানত হুছেইনে। তেওঁৰ জীৱনীত অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ আৰু নিপীড়িতক সমৰ্থন কৰিবলৈ ঐক্য আৰু মানৱতাক শিকোৱা হৈছে।
কাৰবালাৰ যুদ্ধত নিহতসকলৰ প্ৰতি সন্মানাৰ্থে ছিয়া শোকসন্তপ্ত লোকসকলে ৭২টা কফিন কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে
ইমাম হুছেইনৰ জীৱনে দেখুৱাইছে যে তেওঁলোকৰ বাৰ্তা হিংসাৰ জৰিয়তে নহয়, তেওঁলোকৰ চৰিত্ৰৰ শক্তিৰ দ্বাৰাহে প্ৰেৰণ কৰিব লাগে। তেওঁ প্ৰায়ে যুদ্ধ বন্ধ কৰি দিছিল আৰু মানুহৰ তেজ বোৱাটো নিষিদ্ধ কৰিছিল। মহৰমৰ শোভাযাত্ৰাৰ সময়ত ইমাম হুছেইনৰ শোক বিশ্বই দেখা পায়। আটাইতকৈ ডাঙৰ শিক্ষাটো হ'ল "কাকো অত্যাচাৰ নকৰিব, কেতিয়াও অন্যায় নকৰিব, আৰু অত্যাচাৰীক কেতিয়াও সমৰ্থন নকৰিব।"
ইমাম হুছেইনৰ বাৰ্তা হৈছে সকলো ধৰ্মৰ মানুহক সন্মান কৰা, কিয়নো মানৱতা আটাইতকৈ ডাঙৰ বস্তু। মৌলানা আমানত হুছেইনে কয় যে মহৰম শোভাযাত্ৰাৰ সময়ত নৃত্য-মদ্যপানৰ দৰে অসত্ আচৰণ পৰিহাৰ কৰিব লাগে। বৰঞ্চ আমি ইমাম হুছেইনৰ মানৱতাৰ শিক্ষা অনুসৰণ কৰি অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া উচিত। ভাতৃত্ববোধ, সদিচ্ছা আৰু মানৱতাৰ বাবে কাম কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, আৰু ভুল কামৰ পৰা আঁতৰি থাকিব লাগে।
